Psy pasterskie – historia, przeznaczenie i charakter ras

Psy pasterskie – historia, przeznaczenie i charakter ras

Psy określane są, jako najlepsi przyjaciele ludzi. W zależności od bardzo wielu czynników, mogą pełnić rozmaite funkcje w rodzinach ludzkich. Są psy, które pełnią rolę maskotek i przytulanek, są takie, które pełnią rolę stróża podwórkowego, ale są i takie, które pomagają ludziom w konkretnych czynnościach, np. polowaniach. Ważne zadania stawia się wszelkim rasom psów pasterskich. Są to psy, których nazwa wskazuje na konkretne zadania, do jakich zostały poniekąd stworzone. W toku bowiem selekcji, rozmaitych połączeń psy te nabrały cech, jakie człowiekowi przydają się w pracy z opieką nad innymi zwierzętami. Do ras psów pasterskich zalicza się te psy, które potrafią pełnić rolę obrońców stad zwierząt, które człowiek wykorzystuje do hodowli. Funkcje obronne pełnione są przez poszczególne rasy psów pasterskich w stosunku do drapieżników zagrażających stadom zwierząt hodowlanym.

Bez względu na rasę psa pasterskiego, wszystkie one posiadają odpowiednie cechy wyróżniające je na tle innych psów. Bez wątpienia wszystkie rasy psów pasterskich są niezwykle wytrzymałe na rozmaite warunki atmosferyczne. Nie są im straszne niskie temperatury i generalnie niekorzystna pogoda. Są to psy o grubych futrach, odpowiedniej budowie ciała, doskonale pod względem fizjonomii przygotowane do życia nawet w skrajnie niekorzystnych warunkach. Kolejną zaletą wszystkich ras psów pasterskich jest umiejętność przystosowania do różnego rodzaju terenu. Nie ma dla nich więc miejsc, w których nie umiały sobie one poradzić.

Duża odpowiedzialność, jaka spoczywa na wszelkich rasach psów pasterskich sprawia, ze ważną cechą ich charakteru jest właśnie odpowiedzialność. Są to psy, które jednocześnie są bardzo mądre i przewidujące. Wiedzą, w jaki sposób postępować, ażeby wymusić posłuszeństwo w stadzie, ażeby postępowało ono tak, jak życzy sobie pies pasterski. To trudne zadanie, z którym wszystkie rasy psów pasterskich radzą sobie doskonale. Są więc samodzielne, odpowiedzialne i mądre i cechy te powodują, że nie zawsze potrafią do końca zaakceptować fakt, że muszą słuchać poleceń człowieka. kolejną cechą wszystkich ras psów pasterskich jest ich ogromna pracowitość. Są to psy, które przyzwyczajone do ciężkiej i samodzielnej pracy i z tego miedzy innymi powodu sprawia, że chcą być potrzebne i wymagają niemal stałego zajęcia, pracy, w której czują się dobrze.

Dzisiaj, kiedy nie ma już tak dużego zapotrzebowania na psy pasterskie, które spełniałyby swą pierwotną rolę, większość ras psów pasterskich to zwierzęta mieszkające w domostwach, z ludźmi. W czasach, kiedy psy pasterskie miały do spełnienia określone zadania, od których oczekiwano wytężonej pracy w opiece nad zwierzętami hodowlanymi, wyglądały on nieco inaczej, jak ich współcześni potomkowie. Były psami o wiele większymi, silniejszymi, bardziej umięśnionymi. Do dzisiaj swe pierwotne funkcje pełni np. owczarek środkowoazjatycki, który też posiada budowę taką, jaka charakteryzowała jego przodków. Jest zatem duży, silny i odważny, na tyle, że może stanąć do obrony zwierząt przed niedźwiedziami.

Z czasem, kiedy zmniejszyły się zagrożenia ze strony dzikich zwierząt, niedźwiedzi czy wilków zaczęto zwracać uwagę na nieco inne cechy kolejnych ras psów pasterskich. zniknęła potrzeba gotowości do walki, ale zaczęto cenić u psów tych mniejsza agresywność, większe posłuszeństwo względem człowieka, a jednocześnie psy nie musiały być już duże i masywne, wystarczyło, ażeby potrafiły odpowiednim postępowaniem (np. umiejętnym kąsaniem zwierząt hodowlanych) budzić u nich respekt, ale nie zranić zwierzęcia. W toku ewolucji udało się spełnić te zamiary u bardzo wielu ras psów pasterskich.

Rasy psów pasterskich wymienione zostały przez FCI w pierwszej sekcji i pierwszej grupie, w której umieszczono psy pasterskie i psy zaganiające.